در زمان‌هايي كه باران در افغانستان زياد و رود هيرمند پرآب بوده مشكلي ميان دوطرف بروز نمي‌كرد اما با بروز خشكسالي و نرسيدن آب به ايران دامنه اختلافات بالا گرفته است.
در سال ‌1318 مذاكرات دو طرف منجر به امضاي پيماني ميان دو همسايه شد. در ماده نخست اين پيمان دولت‌هاي ايران و افغانستان توافق كردند كه همه آب هيرمند از بند كمال‌خان (47‌كيلومتر داخل خاك افغانستان نسبت به مرز ايران) به سهم مساوي ميان دو كشور تقسيم شود.
همچنين دولت افغانستان متعهد شد هيچ كانال تازه‌اي براي استفاده از آب بيشتر از آنچه هم‌اكنون مي‌برد، نسازد. اين پيمان بدون تصويب تا مدتي خصوصاً‌ در سال‌هاي بارندگي زياد، عملي شد كه علت آن وجود روابط دوستانه ميان دو كشور بود اما به‌علت تغيير شرايط سياسي ايران در خلال جنگ جهاني دوم و تبعيدرضاشاه در سال‌1320، اين قرارداد نيز به سرنوشت حكميت‌هاي قبلي دچار شد.
در سال‌1328 ايجاد 2 بند و يك سد روي هيرمند اعتراض ايران را به دنبال داشت. اين اختلافات تا سال‌1351 (1973)كه مقارن با پادشاهي ظاهر شاه در افغانستان و حكومت محمد رضا شاه در ايران بود ادامه داشت. در اين سال با بروز خشكسالي بسيار وسيع در افغانستان مناقشه‌ها افزايش يافت و مذاكرات دو طرف با ميانجيگري آمريكا و هيأتي بي‌طرف شروع شد. در نهايت قراردادي بين امير عباس هويدا نخست‌وزير وقت ايران و ‌محمد موسي شفيع صدراعظم افغانستان در كابل به امضا رسيد. اما با كودتاي ژنرال داوودخان عليه ظاهر شاه و تحولات پي‌در‌پي سياسي در اين كشور عملا اين توافقنامه صورت اجرايي مستمر به‌خود نگرفت.
در زمان طالبان آنها آب را روي ايران بستند و دست به تعمير بند كمال خان زدند. اعتراضات ايران به آنها به جايي نرسيد. اما با سقوط طالبان و به‌وجود آمدن دولت انتقالي در افغانستان و روابط دوستانه كرزي با ايران اين مناقشات تا حدود زيادي كاهش يافت.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: